نویسنده: دکتور.سمير يونس

 یکی از فرماندهان بزرگ می خواست به کشوری متمدن حمله کند.

از خود میپرسید که چگونه باید بر مردمی که از مردم من بیشتر میفهمند

حکومت کنم؟

یکی از مشاوران گفت: «کتابهایشان را بسوزان.

بزرگان و خردمندانشان را بکش ..

و دستور بده به زنان و کودکانشان تجاوز کنند».

اما در این میان یکی دیگر از مشاوران گفت:

وايې يوه ډېره ښكلې ښځه وه، چې ټول خلك يې په مينه كې ډوب وو. يو ځوان چې كله وليده، خپل پلار ته يې وويل، زه له هغه نجلۍ سره واده كوم، چې ما ليدلې او ډېره مې خوښه شوې ده. په هره بيه چې وي، زه بايد دا پېغله د ځان كړم. پلار يې په موسكا سره پوښتنه ترې وكړه، چې دا نجلۍ څوك ده؟ او ولې يې درته وغواړم؟ زوى او پلار دواړه د نجلۍ ليدو ته ورغلل، كله چې

پلار نجلۍ وليده نو زړه يې پرې پرېوت او خپل زوى ته وويل: زويه دا نجلۍ ستا له سويې لوړه ده او ستا لپاره نه ښايي. له دې نجلۍ سره بايد داسې څوك واده وكړي، چې عمر ولري، تجربه ولري او د ژوند په لوړو ژورو خبر وي، ددې نجلۍ لپاره زما په څېر خاوند ښايي.

زوى د خپل پلارو خبرو ته ډېر حيران شو او هېڅ فكر يې نه كاوه چې پلار به يې داسې كار كوي. پلار ته يې وويل: نه پلاره دا ما خوښه كړې او زه بايد واده ورسره وكړم!.

د دواوړو غږ پورته شو او هر يوه ځان ددې وړ باله چې اړونده ښکلې ښځه د ځان کړي. دواړه پوليسو ته ورغلل، چې دا ستونزه ور حل كړي، كله يې چې قوماندان ته كيسه وكړه، هغه وويل: تاسې نجلۍ را ولئ، له هغې به پوښتنه وكړو، چې زوى كوي او كه پلار.

كله چې د قوماندان سترګې پرې ولګېدې، ښكلا او ښايست ته يې ګوته په غاښ شو، دواړو ته يې مخ كړ، دا نجلۍ ستاسې لپاره نه ده. له دې ښكلې نجلۍ سره بايد هغه څوك واده وكړي، چې نوم ولري، په دولت كې مقام ولري او پوهه وي.

Posted: 20 Nov 2012 09:07 PM PST

دکتور عبدالصبورفخری

(3-1)
يكي از بحثهای مهم ومناقشه بر انگیز عرصه حکومت داری ونظام سیاسی در جهان امروز، مخصوصا درکشور ما که فساد در آن گوش فلک را کر ساخته ، موضوع فساد سیاسی است. فساد سیاسی در این کشور قربانی های زیادی گرفته و مبارزه با آن هم به هزینه های بزرگ وهنگفتی نیازمند است. برای برچیدن بساط فساد سیاسی نیاز است در وهله نخست، از آن تعریف واضح وروشن داشته باشیم، وسپس به انگیزه ها وعلل، شاخصها، آثار وپدیده های آن را شناسایی کنیم و در پی آن به روشها وراههایی دست یابیم که بتوانیم با آن مبارزه کنیم وبساطش را بر چینیم ویا حد اقل تحت کنترلش آوریم:

نخست: تعریف و مفهوم فساد سیاسی
زمانی یک دستگاه سیاسی( حکومت ) را به فاسد بودن توصیف می توان کرد که نظامها ودستگاههای سیاسی(حکومت بر سراقتدار) از اهداف اصلی خود انحراف نماید و وسیله ای در دست اشخاص ودولت مردان شود که آنها اقتدار ومقامهای دولتی را جهت خواستهای شخصی، گروهی وتباری خود شان به کار گیرند. به عبارت دیگر، سوء استفاده از قدرت سیاسی در جهت اهداف شخصی و نامشروع را فساد سیاسی می گویند. فساد سیاسی به معنای راه یافتن فساد در سیاست ، قدرت و حکومت است. اصولا فساد سیاسی و قدرت همزاد یکدیگرند، یا می توان اذعان نمود که فساد سیاسی زاییده قدرت سیاسی ویا نزاع برای کسب قدرت است. در واقعیت امر، فساد سیاسی نتیجه حتمی کشمکش و تلاش بر سر کسب قدرت می باشد. این واقعیت در جامعه ما به طور آشکارتری جلوه نمایی کرده است. در اثر نزاع برسر کسب قدرت ویا حفظ قدرت، دولتمردان ما بی پروا دست به هر بی قانونی وفرار از چارچوب اصول حکومت داری میازند و در برابر هیچ جریان و قانونی خود شان را پاسخگوی نمی دانند، زیرا در این حکومت هیچ کسی تن به پاسخگویی نمی دهد وهیچ جریانی قادر به پاسخ گیری یا طرح پرسش از آنها نمی باشد. با آن که در این کشور فساد های دیگری نیز به طور آشکار وجود دارد مانند فساد قانونی، فساد مالی، فساد اداری، فساد فکری، فساد تربیتی واخلاقی، فساد آموزشی وتحصیلاتی، فساد اجتماعی وغیره اما فساد سیاسی از همه مهمتر و سرچشمه همه فسادها را تشکیل می دهد. فساد های دیگر بیشترینه در میان اقشار عادی جامعه رشد می کنند ولی فساد سیاسی در دستگاه قدرت و رهبران آن تولد می شود. اگر بتوان بر فساد سیاسی نقطه پایان گذاشت ویا آن را معالجه نمود به آسانی از عهده ریشه کن کردن فساد های دیگر به در می توان آمد. چه حضرت عثمان ـ رضی الله عنه ـ گفته است: «آنچه از اصلاحات به وسیله سلطه و قدرت انجام می پذیرد به وسیله قرآن نمی پذیرد». تاریخ بشر هم نشان داده است که هرگاه رأس نظام اصلاح شد دیگر اصلاحات در تمام عرصه هاي زندگی تأثیر می گذارد. در طول سه دهه از جنگ و نا امنی که در این میهن شاهدش بوده ایم سرنخ آن همواره در دست تصمیم سازان سیاسی قرار داشته و آنها بوده اند که با ارتباطات بیرونی شان و جهات تمویل کننده شان جامعه ما را به ویرانه مبدل ساختند و هنوز هم حلقه های ویرانی ادامه دارد و نمی دانیم که چه زمانی به آخرین حلقه خواهیم رسید و گریبان ملت ما چه وقت از دست شیادان قدرت و سیاست رها خواهد گردید.

دوم: ریشه یابی «فساد» در لغت و فرهنگ دینی:
واژۀ « فساد» در فرهنگ «المعجم الوسیط» عربی ـ در تعبیرات وصیغه های گوناگونش ـ در معانی مختلفی به کار رفته است، ازجمله: باطل شدن، از مرز صواب وحکمت تجاوز کردن، اضطراب وخلل پذیری، ضرر رساندن، لهو ولعب وامثال آنها. با در نظر داشت این معانی می بینیم که اوضاع جهان مخصوصا کشور ما مصادیق خوبی برای این معانی است. کشور ما از دهه های دور به این سو در آتش اضطراب، آسیب پذیری، دوری از جاده صواب و رفتار حکیمانه وضرر رساندن، و انحراف و عصیان و جز آن غوطه ور است که در میان جامعه ما زلزله های هولناک اجتماعی وفکری را سبب گردیده است به گونه ای که تمام دستگاههای دولتی بر علیه آن در حال استنفار عام قرار دارد و مع الوصف قادر به کنترل آن نمی شود. خداوند پاک در قرآن کریم به خطرات و نتایج بنیانکن فساد در جامعه اشاراتی صریح نموده وجامعه انسانی را متوجه این خطرات گردانیده است تا از این بیماری کشنده وتباهکن خود شان را به دور نگه دارند. در اثر تحقیقاتی که این جانب در قرآن انجام دادم بیشتر از 50آیت قرآنی را در یافتم که همه در مناسبتهای مختلف جهت تقبیح فساد و مفسدان وارد شده است. بعضی از این آیات به طور آشکار چارچوبهای فساد را بیان کنند و به عاقبت وخیم آن اشاره می نمایند وشماری دیگر اوصاف مفسدین را در قالب داستان بیان می دارند و پیامدی را که فسادپیشه گی برای شان به بار آورده روشن می سازند، همان گونه که در بیست وچهار جای قرآن در بیان تحریم اذیت و آزار دیگران آیات نازل گردیده است که البته آزار رساندن به دیگران خود نوعی از فساد است. همچنان یک نگاه گذرا به قرآن هم نشان می دهد که او تعالی تا چه حد از فساد پیشه کردن نهی فرموده و آن را گناهی سخت وقابل نکوهش دانسته است. خوب است که از قرآن چند مثال کوچک را به گونه مثال نقل کنیم. او تعالی در آیت 56 سوره اعراف فرموده است:« ولا تفسدوا فی الأرض بعد إصلاحها»( در روی زمین پس از اصلاح و آبادانی آن فساد برپا نکنید)، وهمچنان در آیت 88سوره نحل آمده است:
« الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يُفْسِدُونَ»
( کسانی که کفر ورزیدند و از راه خداوند باز داشتند، عذاب شان را چند برابر افزودیم؛ زیرا که آنها داشتند فساد بر پا می داشتند). وهمچنان در جای دیگری آمده است: « والله لا یحب الفساد» (خداوند فساد را دوست ندارد). ودر حدیث شریف آمده است:« کسی که امانت دار نیست ایماندار نیست، وکسی که به عهد خود وفادار نیست دیندارنیست». ودر حدیث دیگری آمده است:« هرمسلمانی بر مسلمان دیگر، خونش، دارایی اش و ناموسش حرام است…»

از خلال این آیات واحادیث روشن می شود که از حق هر شهروند ـ چه مسلمان وچه غیر مسلمان ـ است که در زیر سایه دولت اسلامی در امن وسلامتی زنده گی کند وهیچ شخصی در مورد دارایی وناموس ودارایی های شخصی خویش احساس نا امنی نکند، وکسی که امن و سلامتی جامعه را مختل می سازد در واقع او شبیه به کفار و منافقان و خائن به خدا ورسولش می باشد. این گذشته از آن که باید از تمام دارایی های ملی، مؤسسات عام المنفعه مانند شفاخانه ها، وزارتخانه ها، نهادهای سیاسی و اجتماعی، ادرات تعلیمی و آموزشی وتحصیلی وغیره از دستبرد هر دزد وخائنی در امان بماند و کسی حق نداشته باشد که منافع بزرگ ملی را به خاطر خواست های شخصی خویش نابود سازد و یا به نفع شخصی خود تاراج نماید.

شاید آشکار ترین نمونه های فساد در روی زمین همانا نفاق و تخریبکاری مادی ومعنوی و تجاوز به حقوق مردم، واذیت رساندن به دیگران ومتضرر ساختن آنها از لحاظ ماده ومعنی، تواند بود. قرآن کریم مهمترین چهره های فسادگر واصلاحگر را از خلال داستانهای اقوام کهن و پیامبران الهی بازتاب داده است. بارز ترین چهره های فسادگر در قرآن چهره فرعون وهامان و نمرود وقوم یهود به شمار رفته اند که بایستی از چنین انسان های فسادگری دوری گزید تا از شرشان در امان ماند، وبارز ترین والگوترین نمونه های اصلاح اجتماعی وسیاسی و دینی پیامبران خداوند می باشند که انسان ها به متابعت وپیروی از آنها دستور داده شده اند.

سوم: شاخصهای فساد سیاسی:
در كل نبود تعادل میان غایات و اهداف مختلف زندگی انسان و همچنان نبود تعادل میان خواستها و غایات خصوصی وعمومی وبالآخره عدم توزیع متعادل آن جزئی از بحث مشکلات در راه عدالت سیاسی به شمار می روند. برای شناخت درست شاخص های فساد سیاسی می توان آن را در نکات ذیل خلاصه نمود:
نظام اداری دستگاه بوروکراسی، رجال سیاسی ، گروهها و احزاب سیاسی و دستگاه قضایی.

الف) نظام اداری و دستگاه بوروکراسی :

نظام اداری حوزه اجرای سیاست های دولت ، جایگاهی است که قدرت سیاسی از آنجا به طور ملموس در جامعه جاری می شود. به عبارت دیگر، نظام اداری رابط بین مردم ، توده ها و جامعه مدنی با دولت و حکومت است. برای شناختن نظام اداری سالم یا فاسد باید ابتدا نظام اداری سالم را شناخت. دستگاه بوروکراسی سالم دستگاهی است که کارکنان آن وظایف خود را در قبال شهروندان به نحو شایسته و در ازای حقوقی معین انجام می دهند. هر جریانی که در این روند خلل ایجاد کند فساد به شمار می آید. به طور مثال اگر کارکنان دولت نه در قبال حقوق دریافتی از دولت بلکه در مقابل وجوه دریافتی از مردم ، وظایف خود را انجام دهند از آن به فساد اداری و در نهایت به فساد سیاسی تعبیر می شود.

وجود فساد اداری در یک جامعه نشانگر درونی نشدن فرهنگ سیاسی اصیل در آن جامعه است چرا که فرهنگ سیاسی توزیع خاصی از ارزشها ، احساسات ، اطلاعات و مهارتهای سیاسی است که بر رفتار شهروندان و رهبران در سراسر نظام سیاسی تاثیر می گذارد. بنابراین فساد اداری می تواند سبب بی ثباتی نظام سیاسی شود. در کشور ما یکی از عمده ترین مظاهر فساد که همچون موریانه درخت تناور جامعه مان را می خورد و استقرار وآرامش را از زندگی مردم ما ربوده است همانا فساد در دستگاه بوروکراسی است. امروزه در اکثر ارگان های دولتی به ویژه دستگاههای امور مالی، پولیس، اصلاحات اداری، ارگان های محلی و ادارات مربوط به مؤسسات مبارزه با مواد مخدر وامثال آنها فساد بیداد می کند و حتی در مؤسسات مقننه دولت نیز فساد راه یافته است و رشوتهای کلان، خویش خواریهای سیاه، سفارشهای نا میمون و چشم پوشی از جنایات و جرایم نا بخشودنی همه توسط همین دستگاه بوروکراسی ونظام اداری صورت می گیرد. هم اکنون رهبری اتاقهای تجارت، نمایندگی های بازرگانی در بیرون کشور، سازمانهای مبارزه با مواد مخدر، کمشنری های مهم در ادارات کارگزار وتصمیم ساز در دست مشتی افراد استفاده جو قرار دارد. حتی در اداراتی که باید از آن دین پخش شود و قانونگریزان وخائنان از آنجا رهنمایی حاصل کنند و یا مجازات شوند خود به مراکز فساد اداری ومیدان استفاده جویی های شخصی مبدل شده اند.
ب) رجال سیاسی :

از دو طریق می توان فساد را در وجود رجال سیاسی ردیابی کرد؛ اول اینکه رجال سیاسی از مقام و موقعیتی که در اختیار دارند سوء استفاده نموده و فراجایگاهی عمل می کنند و دوم آنکه مقام و موقعیت خود را محملی برای کسب ثروت اندوزی خویش و اطرافیانشان قرار می دهند. در کشور ما رجال سیاسی از هردو نقطه نظر غرق فساد سیاسی اند. هم از مقام وموقعیت خود استفاده سوء می کنند و هم تباریان و هم حزبیان خود شان را بدون آن که قاعده شایسته سالاری را در نظر بگیرند در موقعیت های مهم جا به جا می سازند و دست آنها را برای هر نوع نهب وغصب باز می گذارند واز سوی دیگر از طریق نفرات خود شان به جمع آوری زر و ثروت می پردازند. امروزه اعضای بلند پایه دولتی و نمایندگان ملت به غصب های کلان، خیانت های ملی، فروش مواد مخدر، وابستگی به کشورهای خارجی، اختطافها و جز آن متهم اند وشماری از نمونه های فساد شان به سطح رسانه ها به طور نمایان وبی پرده اعلان گردید.

ج) گروهها و احزاب سیاسی:

گروههای سیاسی در واقع بخش جمعی جامعه بوده و قسمتی از قدرت اجتماعی را نمایندگی و هدایت می کنند. راه یافتن فساد در گروهها و احزاب سیاسی زمانی است که آنها خارج از چارچوب قانون عمل کرده و بیشتر از سهم خود طلب کنند و در تامین منابع مالی درگیر فساد اقتصادی شوند. گروهها واحزاب سیاسی در کشور، قوماندانها و گروهکهای مسلح معینی را رهبری می کنند وهریک به نحوی بر دستگاه دولت اعمال نفوذ می نمایند و حکومت را مجبور به عقب نشینی و تسلیمی به خواستهای خویش می گردانند. این گروهها در اغلب اوقات با جهات خارجی آمد وشد دارند واز همان طریق امکانات به دست میاورند. همه ائتلافهای سیاسی و تصامیم کلان توسط احزاب وجریان های سیاسی صورت می گیرد، هر رجل سیاسی که از اریکه قدرت به زیر کشیده می شود بعد می بینی که جریان سیاسی ای را تشکیل داد وشروع کرد به سرو صدا ایجاد کردن و اخ وتف افگندن به سوی بقیه رفیقهایی که چند روز قبل با هم همسنگر بودند و بر دیگر جریانها خورده گیری می کردند و به مزدوری و وابستگی متهم شان می نمودند. هر جریان سیاسی گروهی از افراد را دارند که برای تقویت موقعیت خویش آنها را در رده های تصمیم گیری دولتی جابه جا می کنند و بالآخره توسط آنها مشکلات کلانی را برای دستگاه سیاسی وحکومت داری ایجاد می کنند وهم از همین طریق به تقویت موقعیت خویش اقدام می کنند. غالبا کشور های ذی نفع خارجی، از طریق همین گروههای سیاسی مداخلات خود را آغاز می نمایند و مانع پیشرفت در زمینه های مختلف زندگی سیاسی و اقتصادی می گردند.
ت) دستگاه قضایی : نبود امنیت قضایی و فقدان عدالت و برابری در دستگاه قضایی در یک نظام سیاسی دلیل واضحی بر وجود فساد در دستگاه قضایی است. زمانی که شهروندان یک جامعه در مراجعه به دستگاه قضایی مطمئن نباشند که از موقعیت مساوی با سایرین در گرفتن حقوقشان برخوردار هستند ، دستگاه قضایی آلوده به فساد است. دامن دستگاه قضایی ما در هیچ سطحی از فساد پاک نیست، امروزه کمترین حق در اثر آلوده بودن دستگاه قضایی به صاحبش مسترد نمی گردد. فساد قضایی سبب گردیده که دوسیه های حقوقی که بایستی در ظرف یک ماه یا دو ماه فیصله شود و حق به صاحبش باز گردانیده شود سالهای سال می گذرد ولی آن دوسیه به نقطه پایان نمی رسد. در بسا از موارد پرونده های حقوقی حتی سیاسی وجزایی وجرمی در میان چند ارگان قضایی گم می گردد وبعد از چندگاهی می شنویم که آن جنایتکار سر از جایی بر آورد که هرگز به آنجا نباید می رسید. هر اندازه جرم سنگین ونا بخشیدنی باشد در برابر پرداخت پول می تواند که جرمش را تخفیف بخشد ویا حتی خود را مبرا از جرم ثابت کند و از دولت بخواهد که برایش اعاده حیثیت نماید. در این کشور تعدادی از جنایتکاران و فساد پیشه گان بعد از ارتکاب جرم به خیلی آسانی می توانند خود شان را به کشور های غربی رسانده خویشتن خویش را در پشت غول دیموکراسی سیاسی مخفی نمایند. خلاصه این که این گونه فساد ها در دستگاه سیاسی وقضایی و جریانها و بوروکراسی خیمه یأس را بر سر تمام ملت گسرانده است و امید بهروزی و نجات از آن را از قلبها ربوده است.

Posted: 20 Nov 2012 08:26 PM PST

فراه (پژواک،٢٦عقرب٩١): در اثر انفجار ماين بر يک موتر عروسى در ولايت فراه، ١٧ تن به شمول اطفال و زنان، جان باختند.

محمد اکرم خپلواک والى فراه، به آژانس خبرى پژواک گفت که اين ماين، حوالى ساعت ٣:٠٠ بعد از ظهر امروز(٢٦ عقرب) در ولسوالى پشت رود انفجار کرد و باعث تلفات اين عده افراد ملکى گرديد.

عبدالرحمن ژوندى سخنگوى والى فراه گفت که اين انفجار، بر موتر فلاينکوچ صورت گرفت. باشندگان ولسوالى پشت رود، در اين موتر عروس را از ولسوالى خاک سفيد انتقال مى دادند.

Posted: 09 Nov 2012 08:03 PM PST

خداوند خلائق را (انسانها و جنها) را براى هدف بزرگ عبادت آفريده است تا اينكه او را يگانه دانسته و فقط او را بپرستند.
(و ما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون) (من پريها و انسانها را جز{ – ذاريات: 56} براى پرستش خود نيافريده‏ام.)

خداوند انسانها را آفريده است و هر يكى را با ويژگى‏هاى خاصى از ديگرى جدا كرده است، توان و تحمل و نيروى مرد با زن متفاوت است؛ بنابراين وظيفه هر يك مناسب با فطرت و طبيعت اوست و خداوند بر حسب علم و درايت خويش هر يك از زن و مرد را وظيفه‏اى مناسب حال او داده است: (الا يعلم من خلق و هو اللطيف الخبير) (مگر كسى كه مى‏آفريند{ – ملك:  14} نمى‏داند، و حال اينكه او دقيق و باريك بين و بس آگاه است؟!)

وظيفه مرد بدست آوردن روزى و تلاش براى امرار معاش و تهيه مخارج خانواده و همسر است.

و اين كارى است كه زن بخوبى از عهده آن بر نمى‏آيد و وظيفه زن اين است كه در داخل خانه با خدمت و رفتار خويش اسباب با آرامش را براى شوهر برگشته از كار و زحمت، خويش فراهم نمايد.

خداوند متعال فرموده است:
(و من آياته ان خلق لك من انفسكم ازوجا لتسكنوا اليها و جعل بينكم مودة و رحمة إن فى ذلك لآيت لقوم يعلمون)
{روم: 21} و يكى از نشانه‏هاى قدرت خدا اين است كه از جنس خودتان همسرانى براى شما آفريد تا در كنار آنان بياراميد و در ميان شما و ايشان مهر و محبت انداخت،مسلما در اين نشانه‏ها دلائلى است براى افرادى كه مى‏انديشند.

يكى از وظايف زن به دنيا آوردن فرزند است و بايد فرزندانش را به خوبى تربيت كند زيرا مرد بيشتر بيرون از خانه به سر مى‏برد.
ب

عضى از كارها هستند كه مرد به خوبى نمى‏تواند از عهده آنها برآيد مانند شستشو و آشپزى و نيز كارهايى كه انجام دادن آن براى مرد امكان‏پذير نيست. مانند بچه دار شدن و شير دادن به بچه. در يك مثال ساده زن و شوهر را مى‏توان به شب و روز تشبيه داد است كه هر يك جاى خود را دارد و هر كدام نقش و وظيفه خودش را انجام مى‏دهد، روز براى كار و تلاش و فعاليت و روشنايى و تهيه مخارج زندگى است، اما شب براى آرامش و خواب و استراحت است. پس شوهر به روز تشبيه داده شد و زن به شب. بنابراين مرد و زن هر يك نقشى جداگانه در زندگى دارد و هيچ يك نبايد تلاش كند كه به جاى ديگرى فعاليت نمايد و اگر زن بخواهد نقش مرد را در زندگى بازى كند نتيجه برعكس خواهد شد و پيامدهاى منفى براى فرزندان و خودشان و جامعه خواهد داشت. همانطور كه براى مرد نيز ممكن نيست مشاغل زن را به عهده گيرد.

زيرا در آنصورت مرد و زن برعكس فطرت خود حركت كرده‏اند و{نگاه كنيد به كتاب المرأة فى الاسلام از شيخ فيصل مولوىP} خداوند فرموده است:
(فطرة اللّه الذى فطر الناس عليها، لا تبديل لخلق اللّه ذلك الدين القيم و لكن اكثر الناس لا يعلمون)
{روم: 30} (اين سرشتى است كه خداوند مردمان را بر آن سرشته است. نبايد سرشت خدا را تغيير داد، اين است دين و آئين محكم و استوار، وليكن اكثر مردم نمى‏دانند.)

_________________________________

از کتاب اسلام و بزرگداشت زن
مؤلف: محمد جميل زينو
مترجم:محمّدگل گمشادزهى‏

Eslahonline

نوشته: سید مسلم حسینی

برادر جوان!
آيا خودت رامي شناسي؟ آيا  از کرامت و عزتی که الله متعال به تو ارزانی داشته با خــبر هستـی؟ بزرگي و عــزت خويش را در چه مي داني؟

تو ازسلاله ی بهترين و شريف ترين انسان ها و از سلاله ی نيكو سيرت صحابه هستي! تو از نواده گان علي بن ابي طالب، اسامه بن زيد، عبدالله بن عمر و مصعب بن عمير رضی الله عنه  هستي.
تو كسي هستي كه پرچم عزت را بلند و خودت را فداي دين نمودي.

توكسي هستي كه پرچم توحيد را در جهان بلند نمودي.
توكسي هستي كه به طاغوت هاي جهان درسي دادي كه بعد از چهارده قرن هنوز آن را فراموش نكرده اند.

پس مواظب باش كه امروز بعد از مدت ها به سراغت آمده اند. همان گونه كه تو ايشان را حلــقه به گوش كــردي امروز مي خواهند تو را غلام حلقه به گوش كنند اما مي دانم كه تو اگر ارتباط خود را باالله تعالی محكم كني هرگز در برابر اين پشه ها شكست نمي خوري و در برابر مکر و نیرنگ آن ها مقاومت مي كني پس فرصت مده كه به هدف پليد شان برسند. زيرا اگر تو را گمراه كردند، در جامعه زهري را پخش كرده اند كه پاد زهرش پيش هيچ طبيبي نيست.

اگر واگر خواستند با پرتاب کردن تیرهای زهرآلود شان بر قلب و ذهنت، تو را گمراه كنند؛ پس ارزش و مقامت را درك كن و در برابر تیرهای گمراهی از سپر تقوا کار بگیر و از نعمت جوانيت در برابرآفريده گار جواني سپاس گزار باش؛ جـوانيي كه سراسر مردانه گي و غيرت و سرشار از سخاوت و شجاعت است. اگر سپاسگزاري كردي الله متعال در آن افزايش مي دهد و اگر ناسپاسي كردي عذاب او تعالی سخت است.

پيامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه وسلم  مي فرمايند: »در روز قيامت به انسان اجازه داده نمي شود كه پايش را از جا تكان دهد تا اين كه چهار سوال از او پرسيده نشود. يكي از اين چهار سوال در مورد جوانی است. این كه جوانيت را در چه راهي فرسوده كرده اي؟« (ترمذی)

وسپاس گزاري به اين معني است كه پيـرو دستــور الله جل جلاله  باشی و برنامه ی زنده گي ات طبق قانون الهی باشد و اين كه از دعوتگران دين الله حمايت كني.

برادرم! از اوقات جوانيت استفاده ی نيك به عمل بياور. در جوّ عبادت الله متعال، اوقات خود را سپري كن زيرا جواني كه در عبادت الله نشو و نمو كند الله تعالی او را در روز قيــامت؛ روزي كه هيچ سايه اي جز سايه ی عرش الهی نيست، در زیر سایه ی عرش خویش قرار مي دهد. پس خودت را در زير سايه ی عرش الله جل جلاله  قرار بده و در تلاش اين باش كه از گناه دور وگريزان باشي و اگر خداي نا خواسته مرتكب گناهي شدي سريعاِّّّ توبه كن زيرا هيچ چيز در نزد الله تعالی از جوان توبه گار محبوب تر نيست؛ پس خود را از جمله ی بنده گان محبوب او تعالی قرار بده.

خلاصه اين که اگر به اين آيه مباركه:
(وَالَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ) (بقره/82)
»و كساني كه ايمان آوردهاند و كردار پسنديده و افعال شايسته انجام داده اند؛ اينان اهل بهشت بوده و جاودانه در آن خواهند ماند«.‏

عمل كردي ازگروه بهشتيان هستی! حالا به اعمالت نظر بیانداز و ببين كه از كدام گروه هستي؟!
تقديم به جواناني كه گنجينه وخزانه ی گرانبهاي جامعه هستند.
در شتــاب عمــر، فردا ها همه ديروز شد
نا رسيده نو بهاران فصل تابســتان گذشت

najm.af

نوشته : دعاء راجح
ترجمه : محمد نذیر” فقیری”

همه ما و شما در خانه اطفال داریم و آنها  نیازمند به رشد ، رعایت واحترام هستند . چون طفل مانند یک نهال کوچک است که نیاز به تربیه دارد تا مانند  یک درخت بزرگ رشد  ونمو ءکند، طوریکه طفل درحیات خود نیاز به اب وغذا دارد.

عواطف وصحت روانی طفل:
عاطفه یکی از مهمترین عنصر  تکوین رشد وشخصیت طفل به شمارمیرود برای ما نهایت حایزاهمیت میباشد که به ان توجه جدی  مبذول نمائیم  تا اینکه در آینده  طفل ازلحاظ بدنی صحتمند وازلحاظ عاطفی به تکامل ورشد سالم برسد، بناء اطفال درین سن وسال درحیات ابتدایی شان درمورد درک امورحیاتی وکسانیکه دراطراف ومحیط بانها زیست مینمایند  بیشترا اتکا  به  عاطفه دارند، چون عقل اطفال درین مرحله رشد نکرده واز تجارب کافی برخوردار نمی باشد تا هرچیز را به سادگی درک نماید، لذا طفل جهت تعامل با محیط خود بیشتر بالای عواطف و احساسات تکیه می نماید  . غفلت واهمال وجهالت ونادانی به این حقایق باعث می شود  تا نیازمندیهای روانی و عاطفی وشخصیت اطفال وحمایت انها از امراضی روانی سهل انگاری وبی اعتنائی صورت میگیرد که میتواند درقسمت رشد ذهنی وارتقای عواطف اطفال مضر واقع شود.

نیاز طفل به احترام :
یکی از مهمترین ضرورت ها ی عاطفی که اطفال بیشتربه ان محتاج هستند، عبارت ازداشتن احترام به اطفال میباشد که  هنگام سنین حیات ابتدائی شان درمورد چندان توجه صورت نمی گیرد. اکثر مایان به این اندیشه هستند که اطفال معنا ومفهوم احترام را نمی دانند وانرا حسا س نمی کنند وهرچه انانرا تهدید لفظی وروحی نماییم کدام  حرج واشکالی  درقبال نخواهد داشت  به زعم اینکه اوطفل است نمیداند درحالیکه ما همه مسول تربیت انها هستیم، تاثیرات منفی انی برخوردهای لفظی وعاطفی درشخصیت طفل طوری برملا میگردد که دراینده انها دیگران را احترام نمی کند وبهمین شکل احساسات  وعواطف دیگران نیز از اذار لفظی وبدنی وی درجامعه مصئون نخواهد ماند.

ما می بینیم که مادران ازاولاد واطفال خود شکایت میکنند که پسرش خواهران وهمسالان خودرا میزند وانهارا اذار واذیت میکند ، بعضی چیزهای شانرا اخذ میدارد و یا  انهارا دشنام میدهد ودرمقابل انها تعامل وبرخورد زشت مینماید. رویهمرفته مادر طفل همواره شاکی از منزوی بودن وضعف  طفل خود میباشد که گویا اورا همسالانش مورد لت وکوب قرارمیدهند واین طفل نمیتواند ازجان خود دفاع نماید ، ودیگران وی را مورد دشنام وسخنان  زشت قرارمیدهند درحالیکه او ساکت وضعیف وبی پروا میباشد وهیچ باک وپروای نمی کند. این درمجمو ع نتایجی است که به اثرعدم اهتمام به عواطف، احساسات  وشخصیت طفل خورد سالان تاثیرگذاراست، به گونه ایکه اذارواذیت وی به شکل متداوم وعدم احترام وی عکسل العمل انفعالی وانتقامیبوده  همواره شخصیت طفل را منزوی ساخته واین طفل برای خود ترجیح میدهد از دیگران فاصله بگیرد تا اینکه ازتعرض واذیت های بشتر سایرین درامان باشد. اطفال نیازمند احترام بیشترهستند نسبت به بزرگسالان ، چون بزرگان داری خرد وعقل سالم هستند که داشتن خرد ایشانرا وامیدارد تا یک سلسله سلوک خشن، بدرفتاری واهانت های کوچک را بپذیرند وانها قابلیت درک را دارند که غرض ومقصود ازین برخوردها ازروی محبت بزرگان است  صورت میگیرد مانند والدین  چون انها طبعیتاکدام هدف سوء وبد برای فرزندان خود نمیداشته باشند، ولی فهم چنین مسایل ازقوه ادراک طفل خارج است، چون عقل طفل به حد نمو وکمال نرسیده واضافه ترازین اهانت واضرار عاطفی وروحی بزرگتر ازان است که بالای کلانسالان عاقل وبالغ واقع میشود.

طفل نیاز به احترام دارد با استفاده ازرفتار ها وروش های ذیل میتوان شخصیت طفل  رابه گونه ای رشد وارتقاء داد که او درقدم نخست یک انسان محترم برای خود وسایر مردم واقع گردد:
-    احترام کردن به شخصیت طفل اورا متمایزتر ازسایرین مسیازد واین احترام سبب ان میشود که وی با همسالان وهم سلوکان خود  قابل مقارنه ومقایسه نباشد ، چنانچه اینگونه  مقایسه ومقارنه ها برای شخصیت روانی طفل نیز ازاردهند ه ومضراست.

-    احترام داشتن  به اشتباهاتیکه ازطفل واقع میشود ، واین لازم نیست که عیب ها واشتباهات وی را همزمان مورد انتقاد قرارداد ، چون این  طفل است که اشتباه میکند توازاشتبای خود تجربه حاصل میکند.

-    احترام داشتن  به عقل وفهم اطفال درامورات خصوصی  وفردی شان، زیرا سوالها ، کلمات و افکار  براساس عمر وسنین مختلف اطفال روی میدهد ،بایدازتمسخر واستهزاء علیه اطفال جدا امتناع صورت گیرد.

-    برای اطفال طوری رفتار وبرخورد بهترشود که عواطف واحساسات انها مورد احترام قرارگیرد و دربرابرغضب انها ازجهالت ونادانی کارگرفته نشود وارزش احساسات وعواطف درونی انها را نادیده نباید گرفت وهمچنان درمورد شادمانی ، وخوشحالی بانها سهل انگاری وبی تفاوتی اختیارنشود.

-    احترام داشتن  به زبان وادبیاتی و روش های تعبیرکه طفل درزبان خود به ان صحبت مینماید و سخنان ابتدائی اطفال را نباید به استهزآء ، خنده ودید انتقادی نگرست .

-    احترام داشتن به قدرت وامکاناتیکه طفل توان وقدرت اجرای انراداشته باشد ،نه اینکه طفل به اموراتی توظیف شود که او ازعهده ان برامده نتواند..

-    احترام داشتن به اشیاء وملابس ووسایل بازی اطفال ، باطفل به شکلی برخورد نشود که اوگویا قدرت انجام همه چیزرادارد ؛ بلکه دروقت حاجت وضرورت برایش اجازه داده شود تا به کاریکه شایق و تمایل دارد انرا انجام دهد.

-    احترام داشتن به شکل وچهره ظاهری طفل وهیچ کسی باید قافیه وصورت ظاهری او را تمسخرنکند.

-    احترام داشتن به علایق ، شوق ورغبت اطفال برای اینکه اینگونه عناصر درقسمت موفقیت انجام امور برایش بسیارمهم وسازنده است ، درمورد شوق ورغبت اطفال باید از شدت وسرعت گارگرفته نشود  مگردرحدودیکه معقول وقابل قبول باشد.

-    احترام داشتن به رابطه دوستی اطفال وهم صنفان او ، وهیچ یک  انها باید توهین وتحقیر نشوند وهمیشه انتقاد ازعیب ها ونواقص انها صورت نگیرد.

-    احترام داشتن به استادان ومربیون که طفل انهارا بسیاردوست دارد،ضمنا هرانچه را که اطفال دوست ندارند برایشان تذکرویاداوری نگردد.

روش ها ورفتار هایکه باعث ازبین بردن احترام  شخصیت خود طفل ، ,  وسایر افراد میگردد قرارذیل است:

-    منع کردن همراه باتهدید،  بدون دانستن  برای اینکه  چرا طفل را ازان بازمیدارند.
-    امرکردن همراه باتهدید بدون دانستن اینکه چرا به انجام ان مامورشده است.
-    انتقاداتیکه حاوی تهدیدات جدی وتاکید بیشتر برای اشتباهات ، تکاسلی  وتنبلی اطفال باشد.
-    هنگام صحبت کردن وپریشانی باطفل وهمچنان عدم تخصیص وقت کافی صحبت کردن همراه طفل به شکلی که آموزنده باشد .

-    ترش روی باطفل به شکل دوامدار.
-    مقاطعه  وترک صحبت کردن باطفل برای مدت طولانی .
-    تمسخر واستهزاء نمودن به شکل وقیافه ، ویا توهین داشتن به بعضی ازخصوصیات والفاظ طفل.
-    اهانت ،عیب گوئی ، ویا به چشم وابرو اشارت کردن .
-    ندا کردن به نام ها والقابیکه توهین امیز وناراحت کننده برای طفل باشد.
-    اظهارداشتن اشتباهت طفل درپشروی مردم به نحوی که وی را پیشروی مردم خجالت بسازد.
-    دشنام دادن وجریجه دار ساختن احساسات وعواطف طفل .
-     لت وکوب کردن وچیغ زدن به اوازبلند بالای طفل از جمله شدید ترین اذارعاطفی وروحی شمرده میشود واین چیزیست که بیشتربه ان بی اعتنائی  وکم توجهی صورت میگیرد.

پس میتوان گفت معامله ورفتاربا اطفال نیازبه حوصله  احساسات قوی دارد که متاسفانه ما وشما فاقد ان درمعامله با بزرگان ومیان همدیگر هستیم ، ولی تاثیرات اینگونه عناصر بدون شک وترید تکامل شخصیت واحساسات فکری وذهنی اطفال را صدمه رسانیده و متاثرمسیازد. مانند اینکه یک درخت کوچک را دربرابر امراض بادادن تربیه وادویه وقایه نمود ، پس ضرورت احساس میشود که برای اطفال نوع از ویتامین ها داده شود تااینکه شخصیت اورا قوی ونیرومند بسازد.

سلوک و وروش هایکه برای احترام خود طفل ، طرز اموزش واحترام برای دیگران کمک میکند قرارذیل است :   بهترین سلوک  وروش هایکه  باعث قوت شخصیت ذاتی طفل میگردد مثلا برای طفل هیچوقت گفته نشود که تو درترتیب وتنظیم اطاق خود بسیار بی پروا ویا بی تفاوت هستی ، بهتر ان است که برایش گفته شود که شما اطاق خودرا منظم ومرتب نمی سازید،  طفل باید به انعده از مواصفاتیکه بالای عامه مردم اطلاق میشود متهم نشود تا اینگونه مسایل منفی بالای عقل ووران طفل به شکل منفی تاثیر نگزارد.

-    طفل دربرابرانچه شما توقع دارید مسول نیست، بناء اطفل را مکلف به تکرار وکوشش های غیرعملی موظف نسازید که خارج از طاقت وتونان انها باشد ،  چون هرطفل ازخود  قدرت وتوانائی خودرا دارد.

-    اعتراف داشتن به استقلالیت وشخصیت فردی طفل : چون طفل یک چیزی کوچک وبدون ارزش نیست.
-    هرانچه که طفل را خوش ومسرورمیسازد برایش تهیه گردد واختلافات میان پسران خودرا نیزبدید احترام نگریست.

-    درخواست ها وپشنهادات اطفال پذیرفته شود ودرمشکلات واشتباهات بانها مناقشه ومشوره صورت گیرد.

-    طفل باید میان وضعیت فعلی وگذشته خود ازلحاظ ارتقای دانش وظرفیت مقایسه شود نه اینکه  باسایراطفال مقارنه شود،  باید دیده شود که نمرات حاصل  شده درماه گذشته عالی وبهتربوده ویا اینکه نمرات ماه کنونی وفلی عالی است.

-    طفل را باید وظایف که متناسب به قدرت ، توانانی وعلم اوباشد موظف نمود ، لذا طرز اجرای این وظیفه طفل را اطمینان می بخشد که او اعتماد به نفس واحترام به خودرا کسب نماید.
سخن اخیر این است که با اطفال باید طوری برخورد واحترام شودمانند اینکه برای بزرگان احترام وتعامل میشود، بخاطرُداشته باشید هرانچیزی راک زرع میکنید محصول انرا بعد ازیک مدتی هم بدست می اورید.

najm.af